Son iki günde ülkedeki yaygın işsizliği değerlendiren iki sermaye temsilcisi de konuya benzer bir yaklaşım getirdi. İlkinde MÜSİAD Başkanı sanayicilerin vasıfsız işçi bile bulamadıklarını söyledi. İkincisinde de ATO Başkanı “Eleman aradığınızda başvurulmuyor, başvuranlar da işleri beğenmiyor” dedi.
Daha çok sokak röportajlarından alışık olduğumuz bu söylemin sermaye temsilcilerinden de duyulması, emekçilerin konumunun ne kadar gerilediğini gösteriyor. Beğenilmeyen iş diye tanımlanan işlerin, yaşanabilir bir ücreti ve emekçilerin en temel haklarını bile içermediği ortada. Ancak bu ‘Çalışacak işçi yok’ söylemi tüm emekçi kesimleri kendilerine ne verilirse onla yetinmeye çağırıyor. ‘Eğer zor durumdaysanız vereceğimiz kırıntılara razı olun’ deniyor. Daha bir iki hafta önce itiraf edilen ‘Sanayi göçmenler sayesinde ayakta’ açıklamalarını bir de bu noktadan değerlendirebiliriz.
Emekçiler kimsenin sağladığı kölelik koşullarına razı olmak zorunda değil. Sermaye temsilcileri açıklamalarıyla soytarılık yapacaklarını emekçilerin şartlarını ve ücretlerini arttırmayı düşünebilir. Emekçilerin mahkum olduğu kölelik şartları, bir de ‘Bunu bile beğenmiyorlar’ denilerek manipülasyon malzemesi yapılamaz.