Son zamanlarda her yere asılan 2 tane kocaman pankart görüyoruz. Biri “#Ölmekİstemiyorum” dilekçeleri, diğeri “128 Milyar Dolar Nerede?”. Her iki pankartı da indirmek istediler. Ne oldu? Türkiye’de asılmadık yer kalmadı.
Siyasi iktidar İstanbul Sözleşmesi’nden imzanın çekilmesi kararı almasına rağmen toplumun neredeyse tamamı kadın cinayetlerini temel sorun görüyor. AKP’nin her yerde ekonominin ne kadar iyi olduğunu anlatmasına, patates soğan dağıtmasına rağmen toplum parasının hesabını soruyor. Kadın cinayetleri ve ekonomi toplumun iki esaslı sorunudur. Bu iki pankartta yazanlar da bu sorunları ifade etmenin en sade halleri. Karışık değil, hedefsiz değil, sorunun etrafında dolanmıyor. Doğru yöntem de bulunduğu zaman toplumda karşılık buluyor.
Ne yapsaydık olmazdı? İnsanlar bizi anlamaz diyerek kenara çekilseydik olmazdı. Gerçek sorunlara işaret etmeseydik olmazdı. Pandemi döneminde bilindik yöntemleri kullanamıyoruz diye yeni mücadele yöntemleri bulmasaydık olmazdı. Pandemi koşullarında olduğumuz bu zor zamanlarda yeni bir keşif yapıldı.. Bu çok umut verici. Topluma, mücadelesinde yeni bir yöntem kazandırıldı. “AKP istediği her şeyi yapar” düşüncesine de güzel cevap değil mi? Evet, AKP birkaç pankartı indirebildi. Ama AKP’nin bu hareket tarzı binlerce defa bu pankartlarla karşılaşmasına sebep oldu.
Bir pankartı asan, kadın cinayetlerine karşı mücadeleyi bayrak etmiş ve kararlı şekilde örgütlenmiş Kadın Cinayetlerini Durduracağız Platformu. Diğer pankartı asan ana muhalefet partisi CHP. Doğru politik önermeyi, doğru ifade biçimi, doğru yöntemi bulmak öyle tesadüfen olmaz. Her ikisi de bu dönem böyle örnek oldu. Bu arayıştan hiçbir zaman vazgeçmemeliyiz, mücadelemizi ancak böyle sürekli kılabiliriz.